عیوب انکساری اصلاح‌نشده و میزان استفاده از عینک در دانش‌آموزان منطقه یک مشهد

هدف: تعیین شیوع عیوب انکساری اصلاح‌نشده و میزان نیاز به استفاده از عینک در دانش‌آموزان مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان منطقه یک مشهد در سال 1385. روش پژوهش: تعداد 2510 نفر از دانش‌آموزان منطقه یک شهر مشهد به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند و تحت معاینات رفرکشن (سیکلوپلژیک و مانیفست)، اندازه‌گیری حدت بینایی به وسیله تابلوی E و تعیین نمره عینک فعلی و بهترین دید اصلاح‌شده فعلی قرار گرفتند. میزان نیاز به عینک به صورت کسری از افراد تعریف شد که دید اصلاح‌نشده بدتر از 40/20 در چشم بهتر داشتند و دید آن‌ها با عینک اصلاح می‌گردید. یافته‌ها: در مجموع 2150 دانش‌آموز (مشارکت 7/85 درصد) بررسی شدند. میزان نیاز به عینک در کل دانش‌آموزان 7/4 درصد (فاصله اطمینان95 درصد ]95٪[CI: 8/3 تا 6/5 درصد)، در پسران 7/3 درصد و در دختران 5/5 درصد بود (059/0=P). میزان نیاز به عینک با افزایش سن، به طور معنی‌داری زیاد می‌شد؛ به طوری که در دانش‌آموزان مقاطع راهنمایی و دبیرستان، به ترتیب 8/3 و 3/5 برابر دانش‌آموزان ابتدایی بود (001/0P<). در 4/2 درصد دانش‌آموزان (95٪CI: 8/1 تا 3 درصد) نیاز به عینک برآورده نشده بود. میزان پوشش عینک 4/51 درصد بود که در دختران 5/17 درصد  بیش‌تر از پسران بود (003/0P=). نتیجه­گیری: میزان نیاز به عینک در دانش‌آموزان منطقه یک مشهد 7/4 درصد بود که این نیاز در 6/48 درصد موارد برآورده نشده بود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 13، شماره 1: 9-3.